Την τελευταία μας μέρα
Πόση ζωντανή ψυχή
Ανακαλύπτουμε
Πόση χαρά κρυμμένη
Κάτω απ’ τα φύλλα του φθινοπώρου
Στη νοσταλγία της ακρογιαλιάς
Στον λιγωμό του ήλιου…
Την τελευταία μας μέρα
Του πόθου η βουή
Πόσο ηχηρή
Το πέταγμα στα ύψη
Πώς δονεί…
Όμως
Δεν μας γλυτώνει τίποτα πιά
Ούτ’ ένα σκίρτημα χελιδονιού
Ένα φιλί σειρήνας
Δεν προλαβαίνουμε…
Άς βάλουμε τη μαύρη φορεσιά
Κι έξω προσμένει λυγερή
Η νύχτα να μας πάρει…
Αντώνης Χρ. Περδικούλης