Κίτρινα φώτα

Όλο τ απόγευμα δεν είπα τίποτα κρύβω τα λόγια μου μ ένα τσιγάρο έξω τα χρώματα σβήνουν και χάνονται κλείνω τα μάτια μου ανάσα να πάρω Πώς βραδιάζει νωρίς όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει μοναξιά και καπνό Και μένω, κάτω απ τα κίτρινα φώτα στην πόλη που χώραγε πρώτα τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ" Σ έχω χάσει, μέσα στα κίτρινα φώτα στην πόλη που χώραγε πρώτα τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ" να λέει "σ αγαπώ" Όλο τ απόγευμα σ ένα παράθυρο και κάτω αδιάφορα ο κόσμος περνάει κάποιο ραδιόφωνο, μόλις που ακούγεται δίχως φτερά η ζωή μου πού πάει Πώς βραδιάζει νωρίς όλα εδώ σαν φινάλε γιορτής το μπαλκόνι στενό, κάτω η πόλη μυρίζει μοναξιά και καπνό Και μένω, κάτω απ τα κίτρινα φώτα στην πόλη που χώραγε πρώτα τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ" Σ έχω χάσει, μέσα στα κίτρινα φώτα στην πόλη που χώραγε πρώτα τη φωνή σου να λέει "σ αγαπώ" να λέει "σ αγαπώ"

Λίνα Νικολακοπούλου

Παράξενη νοσταλγία

Παράξενη με πιάνει νοσταλγία γι’ αγάπες και για όνειρα παλιά οι έρωτες κι αν βγουν στην ανεργία χαράματα πουλούν στους ναυαγούς φιλιά. Αν ήτανε ναρθείς σα θάλασσα έλα στο πέλαγος θα είμαι νησί το φως της αυγής εσύ. Μεσάνυχτα στην πόρτα περιμένω σα θάλασσα και μάνα στη στεριά σαν πούπουλο στα πάθη μου βαθαίνω μ’ ονόματα μικρά και μυστικά βαριά. Περίεργη με πιάνει επιθυμία κι αφήνω την ψυχή μου στη βροχή τελειώνει πια κι αυτή η προθεσμία να φτάσουμε ξανά στην πιο παλιά αρχή.

Δημήτρης Λέντζος

Το μινόρε της αυγής

Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε

κάποιο μινόρε της αυγής,

για σένανε είναι γραμμένο

από το κλάμα κάποιας ψυχής.

Το παραθύρι σου άνοιξε

ρίξε μου μια γλυκιά ματιά

Κι ας σβήσω πια τότε, μικρό μου,

μπροστά στο σπίτι σου σε μια γωνιά.

                   Μίνωας Μάτσας