Αυτό είναι το μπλουζ

 

Η καρδιά σου λέει ναι αλλά το κεφάλι σου λέει όχι

Και είσαι μπλεγμένος στην αμφιβολία

Θέλεις να κλάψεις, να ουρλιάξεις, να φωνάξεις, να φύγεις

Αυτό είναι το θέμα των μπλουζ

Η ζωή ήταν τόσο δύσκολη και είσαι σκορπισμένος στον άνεμο

Δεν υπάρχει φυγή από τη νύχτα

Από πού να αρχίσετε να ξεκινήσετε

Όταν πέφτεις σαν σκιά στο φως

Πιο σκληρό από τα δάκρυα που κλαις

Πιο δύσκολο από το σπάσιμο της καρδιάς σου

Η αγάπη θα σου πει αντίο, ναι

Και το μπλουζ θα σας διαλύσει όλους

Μερικές φορές ξυπνάς και το όνειρο είναι αληθινό

Και το χθεσινό σου όλα πέρασαν

Παγιδευμένος από τον πόνο που νιώθεις

Και παγιδευμένος από τον κίνδυνο του αγώνα

Σιωπή από τη θλίψη του πόνου σου, ω Κύριε

Και σπασμένο από τον φόβο της αμφιβολίας σου

Μακάρι να μπορούσατε να ξεκινήσετε από την αρχή

Αυτό είναι το μπλουζ, αυτό είναι το μπλουζ

Ω, πιο σκληρό από τα δάκρυα που κλαις

Πιο δύσκολο από το σπάσιμο της καρδιάς σου

Η αγάπη θα σου πει αντίο

Και το μπλουζ θα σας διαλύσει όλους

Σιωπή από τη θλίψη του πόνου σου

Και σπασμένο από τον φόβο της αμφιβολίας σου

Μακάρι να μπορούσατε να ξεκινήσετε από την αρχή

Τώρα αυτό είναι το μπλουζ, αυτό είναι το θέμα των μπλουζ… όλα αυτά

Τώρα αυτό είναι το μπλουζ, αυτό είναι το μπλουζ

Maria Daines,Paul Killington

Βοτσαλάκι

 

Πέρασε το καλοκαίρι έφτασε η πρωτοχρονιά. Ίσα που έπιασε να βρέχει ήρθ΄ η Άνοιξη και τρέχει. Πως περνάν έτσι τα χρόνια δίχως κάμπους και βουνά! Σε ρουφάνε σαν βεντούζα στην Αθήνας τη χαβούζα. Μα θα γίνω βοτσαλάκι μοναχός μου να μπορώ να σφυράω το τραγουδάκι στον καθάριο το γιαλό. Κι έτσι απόκτησα τη φήμη σε γνωστούς και συγγενείς: ''Το παιδί που έγινε αγρίμι δεν το πρόσεξε κανείς''. Επεράσαν κι άλλα χρόνια και δεν βρήκα προκοπή. Στης Αθήνας τα τσιμέντα ψάχνω ρίγανη και μέντα. Κι έτσι πήγα να τα πάρω απ' το δίπλα μαγαζί μα το βλέμμα του μπακάλη στράφηκε ξανά απ' την άλλη. Κι από τότε βοτσαλάκι έγινα για να μπορώ να σφυράω το τραγουδάκι στον καθάριο το γιαλό. Κι έτσι απόκτησα τη φήμη σε γνωστούς και συγγενείς: ''Το παιδί που έγινε αγρίμι δεν το πρόσεξε κανείς''. Πέρασα κι εγώ ένα ξύλο στο λαιμό μου φυλαχτό. Χάθηκα μέσα στον κόσμο με φλισκούνι και με δυόσμο. Κι έμοιαζε όλη μου η αγωνία τον εαυτό μου για να βρω με διαφήμιση στον τοίχο να μου λέει πως να πετύχω. Μα είμαι τώρα βοτσαλάκι, δε με νοιάζει αφού μπορώ να σφυράω το τραγουδάκι στον καθάριο το γιαλό. Κι έτσι απόκτησα τη φήμη σε γνωστούς και συγγενείς: ''Το παιδί που έγινε αγρίμι δεν το πρόσεξε κανείς''.

Γιάννης Παπαγεωργίου

Μόνο γιατί μ' αγάπησες

 

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες στα περασμένα χρόνια. Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα και σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες. Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι' αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου. Μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν με την ψυχή στο βλέμμα, περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο της ύπαρξής μου στέμμα, μόνο γιατί τα μάτια σου με κοίταξαν. Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες και στη ματιά σου να περνάει είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο να παίζει, να πονάει, μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες. Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες και μου άπλωσες τα χέρια κι είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα -μια αγάπη πλέρια, γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες. Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε γι' αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμά μου. Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα, σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου. Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε. Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα, γι' αυτό η ζωή μου εδόθη. Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη μένα η ζωή πληρώθη. Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα. Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια. Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια, μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου. Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες έζησα, να πληθαίνω τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες κι έτσι γλυκά πεθαίνω μονάχα γιατί τόσο ωραία μ' αγάπησες.

Μαρία Πολυδούρη

Ποτέ δεν θα μάθεις

 

Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν για μένα τραγούδι κι αγέρι ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν για μένα πληγή και μαχαίρι. Μαχαίρι στη φλέβα μου, πληγή στην καρδιά μου τραγούδι στα χείλη μου, φωτιά στα όνειρά μου ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ. Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν για μένα παράθυρο του κόσμου ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν καημός μυστικός μου. Τραγούδι κι αγέρι, πληγή και μαχαίρι μαχαίρι στη φλέβα μου, πληγή στην καρδιά μου τραγούδι στα χείλη μου, φωτιά στα όνειρά μου ποτέ δεν θα μάθεις, ποτέ.

Ηλίας Λυμπερόπουλος