Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα, τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους, τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα, και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους. Τα θεριά ν’ αγαπάς και τ’ ανήμερα, τα νησιά, τα ποτάμια, τ’ αστέρια. Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια, ν’ αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι τη δική σου γαλήνη και κείνα που μ’ αγάπη το νου μας φωτίζουνε, και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.
Νίκος Βελιώτης
Όπου πατάς να ρίχνεις μάτια μου φως να πατώ κι όπου κοιτάς να δείχνεις μάτια μου για να κοιτώ Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς και να στους τραγουδάνε στον ουρανό οι βραδινές παρέες των αστεριών Να 'ναι γλυκά τα ξένα μάτια μου κι ας μ' αρνηθείς παρά σκληρή για σένα μάτια μου να είναι η γης Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς και να στους τραγουδάνε στον ουρανό οι βραδινές παρέες των αστεριών
Νίκος Ζούδιαρης
Όταν κρατάω αγκαλιά τη μοναξιά μου κι όταν τα χείλη της αγγίζουν τα δικά μου όταν το χέρι μου χαϊδεύει το σκοτάδι και χαρακώνω τη ζωή μου σ' ένα βράδυ Κάθε φορά που ένα φως θα με δακρύζει κάθε φορά που ένα αστέρι θα γυαλίζει κάθε φορά την παγωνιά μου που αντικρίζω κάθε φορά μες στον καθρέφτη εμένα βρίζω Νύχτες φωτιάς απογειώνομαι μαζί σου κι αυτή τη νύχτα στη φωτιά μαζί μου αφήσου κι εγώ που πάντα απ'τη στάχτη μου γεννιέμαι ουράνιο τόξο στον ορίζοντα πλανιέμαι Είσαι αστέρι που όταν σβήνει εγώ παγώνω ένα αστέρι που όταν πέφτει εγώ τελειώνω είσαι αστέρι που η μέρα το ζηλεύει ένα αστέρι που για πάντα θα με κλέβει Κάθε φορά που σαν σκιά θα τριγυρίζω κάθε φορά που το μαχαίρι θα γυρίζω κάθε φορά που σε γυρεύω με τα μάτια κάθε φορά που εγώ μαζεύω τα κομμάτια Νύχτες φωτιάς απογειώνομαι μαζί σου κι αυτή τη νύχτα στη φωτιά μαζί μου αφήσου κι εγώ που πάντα απ' τη στάχτη μου γεννιέμαι ουράνιο τόξο στον ορίζοντα πλανιέμαι Είσαι αστέρι που όταν σβήνει εγώ παγώνω ένα αστέρι που όταν πέφτει εγώ τελειώνω είσαι αστέρι που η μέρα το ζηλεύει ένα αστέρι που για πάντα θα με κλέβει Όταν ξυπνάω μες στη νύχτα αναρωτιέμαι όταν γυρνάω στ' άδειο σπίτι τυραννιέμαι όταν δεν έχω μια ανάσα στο πλευρό μου όταν σκοτώνω δίχως λόγο τον καιρό μου Είσαι αστέρι που όταν σβήνει εγώ παγώνω ένα αστέρι που όταν πέφτει εγώ τελειώνω είσαι αστέρι που η μέρα το ζηλεύει ένα αστέρι που για πάντα θα με κλέβει
Άννα Ιωαννίδου