Λευκό χαρτί

Λευκό χαρτί είναι η ζωή
πάρε στιλό και γράψε , 
όλα τα λάθη τα σωστά
και στην καρδιά σου ψάξε.

Λευκό χαρτί και αν το θες 
σημείωσε τα ωραία 
τις ομορφιές τους έρωτες 
τα πάθη τα μοιραία.

Τράβα μια μονοκοντυλιά 
σβήσε όλα τα χαμένα
σβήσε τους πόνους την οργή
σβήσε όλα τα κλεμμένα, 

κράτησε κείνες τις στιγμές τις δυνατές τις λίγες
ζωγράφισέ τες αν μπορείς μες τις λευκές σελίδες 
ζωγράφισέ τες αν μπορείς μες τις λευκές σελίδες.

Λευκό χαρτί είναι η ζωή
γράψε και ας σε πονάει 
κάθε σελίδα η μέρα σου
και πίσω δε γυρνάει 

Λευκό χαρτί η αγάπη σου 
και μη τη μουτζουρώνεις
γράψε χωρίς να φοβηθείς 
γράψε και ας ματώνεις .

Τράβα μια μονοκοντυλιά
σβήσε όλα τα χαμένα
σβήσε τους πόνους την οργή
σβήσε όλα τα κλεμμένα

κράτησε κείνες τις στιγμές τις δυνατές τις λίγες 
ζωγράφισέ τες αν μπορείς μες τις λευκές σελίδες 
ζωγράφισέ τες αν μπορείς μες τις λευκές σελίδες

 

                           Ηρώ Σαΐα

Τα σπίτια

Στα σπίτια που με φύλαξαν κανένας πια δεν μένει ξενοίκιαστα ρημάζουνε κι από το δρόμο μοιάζουνε κήποι παρατημένοι Σπίτια γεμάτα αγκαλιές φιλιά, αγάπες κι έρωτες πόρτες μέσα στην άβυσσο δρόμοι για τον παράδεισο Όλα τα σπίτια που άλλαξα δεν τα 'βαψα ποτέ μου κι όσα καρφιά τους κάρφωσα όλα στον τοίχο τ' άφησα σαν λάφυρα πολέμου

Οδυσσέας Ιωάννου

Aπ'την Ιεριχώ στη Βαβυλώνα

Πως ταξιδεύει η μυρωδιά έτσι απ' τα μαλλιά σου και μες στα μαυρα μάτια σου πόσα γεννιουνται αστέρια πόσα ποτάμια έκαμαν δροσάτη τη θωριά σου κι ας μάθαινα ποιοί άνεμοι σου σμίλεψαν τα χέρια. Σκίρτημα που απλώνεται και γίνεται τραγούδι γύρω απ'τα τείχη που ύψωσα κάποτε μες στο νού Σκίρτημα θαύμα έρωτας και γίνεσαι τραγούδι τα τείχη πέφτουν σαν κι αυτά της Ιεριχούς. Πόσες βροχές σιωπήσανε για την περπατησιά σου και πόσες νανουρίσανε τον ύπνο σου σιωπές πόσα τραγούδια έκαμαν του κόσμου οι καρδερίνες για να΄ρθουν να καθίσουνε στων χειλιών σου τις γραμμές Σε είδα δίχως να πατάς να σεργιανάς στους δρόμους των παιδικών ονείρων μου κι εσύ ησουν ο τυφώνας όταν σε είδα κρέμασε ο έρωτας τους κλώνους μέσα μου κι εγω έγινα κήπος της βαβυλώνας Σκίρτημα που απλώνεται και γίνεται τραγούδι γύρω απ'τα τείχη που ύψωσα κάποτε μες στο νού Σκίρτημα θαύμα έρωτας και γίνεσαι τραγούδι τα τείχη πέφτουν σαν κι αυτά της Ιεριχούς..

Nικόλας Ευαντινός