Πήρε η θάλασσα
γλυκιάς γυναίκας τη μορφή.
Την ντύσανε οι πρίγκιπες,
κούροι και λεβέντες.
Της φόρεσαν ύφασμα λεπτό,
με σμαραγδένιο χρώμα.
Του κέντησαν για στολισμό,
το παίξιμο του αέρα,
τη μια να είναι ήρεμη,
την άλλη να θυμώνει.
Της έπλεξαν φύκια στα μαλλιά,
την ράντισαν με αλάτι.
Άμαξα της φτιάξανε,
με βότσαλα, κοράλλια και κοχύλια,
για να αρμενίζει ωκεανούς,
θάλασσες και κόλπους.
Στον ήλιο την προστάξανε,
να παίζει, να γελάει.
Στου φεγγαριού τον ερχομό,
δάκρυ, καημό
να στάζει.
Δέσποινα Μπουκουβάλα