Σου χει τυχει ποτε..
Να ζεις μια ζωη αδεια...;
Να θες να τη γεμισεις..;
Να ξυπνησεις απ'το ληθαργο...
Να δωσεις μια σπρωξια στα δεδομενα
και να κλεισεις την πορτα..;
Χμ............οσα χρονια σου πηρε ..
Αλλα τοσα η αποσβεση φιλε μου...
Αυτο το κενο που οσα πακετα
και να αναψεις φωτια, δεν πιανει..
Και παγωνεις το βλεμμα σου στους λευκους τοιχους..
Και μιλας στον εαυτο σου,
το μονο θεατη που εχει κοψει εισητηρια πριβε..
Ενα κενο.....ενα γαμημενο κενο ξεχειλιζει
σε καθε χιλιοστο του σοβα..
σε καθε χιλιοστο απ'το νεκρο πλακακι...
σε καθε χιλιοστο απο τη γυμνη σαρκα του μυαλου μου...
Στις ποσες σιωπες αναστενεσαι μου λες;
Κουραστηκα τη σταυρωση..
Θελω την ανασταση που μου εταξε η ζωη...
Αργει η ανοιξη....κι εγω παγωνω..
Δέσποινα Αποστολάκη