Με του νου σου το καράβι και ξημέρωμα και βράδυ,
βάλε τη δική σου ροτα και ξεκίνησε τη βόλτα.
Βάλε πλώρη για ταξίδια, με τ’ ανέμου τη σφραγίδα,
παρ’τη θάλασσα δικιά σου, κλείσ’ τη μες στην αγκαλιά σου.
Το γαλάζιο ν’ αγναντέψεις κι άφησε μακριά τις σκέψεις σου,
μέσα στ όνειρο θα φτάσεις, που ποτέ δεν θα ξεχάσεις.
Με παρέα το φεγγάρι, το πελώριο λυχνάρι,
που μαζί μ’ όλα τ’ αστέρια, θα γενεί η νύχτα μέρα.
Δες τον ήλιο που ανατέλλει, την καινούργια μέρα φέρνει,
πόλεις δες, σπίτια παλάτια και βουνά και μονοπάτια.
Χάιδεψε τις ηλιαχτίδες που από κοντά τις είδες
το κορμί σου να ζεσταίνουν κι απ’ το χέρι να σε παίρνουν.
Να χαρείς τα ψαροπούλια και την όμορφη την Πούλια,
κοίτα τον Αποσπερίτη, πριν γυρίσεις για το σπίτι.
Απ΄τις βόλτες καραβάκι, αν κουράστηκες λιγάκι,
ξεκουράσου στ΄ ακρογιάλι κι αύριο ξεκίνα πάλι.