Λευκό πουκάμισο: ένα κατεστημένο λατρείας.
Θυμάμαι σαν να’ ναι τώρα την κυρία που μου έραβε προ
20ετίας, να μου λέει «Φαίνεσαι κουρασμένη. Βάλε ένα λευκό πουκάμισο. Θα δεις
πως θα αλλάξει η διάθεσή σου. Θα δεις πως θα είσαι ξεκούραστη στη στιγμή. Το λευκό,
παίρνει την κούραση από πάνω σου!».
Εξακολουθεί, μετά από τόσα χρόνια, να μου κάνει εντύπωση το
πόσο έχει «γράψει» αυτή της η φράση στο μυαλό μου και το πόσο, μα πόσο δίκιο
είχε αυτή η γυναίκα. Θα αναφερθώ εκτενώς μία επόμενη φορά για την επίδραση των
χρωμάτων και την συμβολή τους στην ψυχολογία μας – άλλωστε το ντύσιμο είναι
πολυπαραγοντικό θέμα.
Για την ώρα, σε παροτρύνω να πας στον καθρέφτη και να βάλεις
επάνω σου ένα λευκό πουκάμισο. Δες τη διαφορά σε εσένα και στο περιβάλλον γύρω
σου και πες μου: δεν «φώτισαν» όλα?
Σε εποχή ηλιοστασίου, η βραδυνή ζωή κερδίζει περισσότερο
χρόνο μας και χρωματίζει με θερινά σινεμά και ποτό στις πλατείες την φορτωμένη
καθημερινότητα. Σε όλο αυτό το διακοπές-ante-portas σκηνικό, μόνο ένα ρούχο με
καλύπτει «και με το παραπάνω» στην επιτακτικότητα της εναλλαγής των παραστάσεων
διατηρώντας την ενδυματολογική comme-il-faut μου αξιοπρέπεια: το λευκό
πουκάμισο.
Λατρεύω το να έχω επιλογές, κι’ ας μην τις αξιοποιώ όσο θα
ήθελα. Γενικά, το να νιώθω ότι έχω το περιθώριο να κάνω αυτό που με ωφελεί και
που πραγματικά μου αρέσει, μου δίνει δύναμη (χελόου, what else is new).
Αυτό ακριβώς προσκυνώ στο λευκό shirt: το ότι ένα και μόνο
ρούχο, σου δίνει τη δυνατότητα για απεριόριστες διαφορετικές μεταμορφώσεις και
συγκινήσεις. Και με τέτοια σταθερότητα διαχρονικά, που δίκαια το συγκαταλέγεις
ανάμεσα στα τρία αντικείμενα που θα έπαιρνες από το σπίτι εάν έπιανε φωτιά κι’
έπρεπε να φύγεις γρήγορα.
Το φοράς και (ξανα)ζείς τη sexy-ish διάθεση της διαφάνειας
του αιγυπτιακού cotton, την ασφάλεια που σου έδινε η πλεκτή σου κουβέρτα όντας
μωρό μέσα στο boyfriend style του, την λεπτότητα της ισορροπίας ανάμεσα στα
βαμπ accessories σου και την κλασικότητά του, το αυστηρό ύφος της επιτυχίας
όταν αυτή είναι business, την προσοχή στις κινήσεις όταν δεν πρέπει να βουτήξει
το καρδιναλικό του μανίκι στο πιάτο στο πρώτο σου ραντεβού, την ξεχασμένη
απαστράπτουσα καθαρότητα μίας Κυριακής από τα παιδικά χρόνια, την πιο classy
ανεπιτήδευτη στιγμή σου - που ακριβώς επειδή ήταν ανεπιτήδευτη, σε σήκωσε ψηλά στην
εκτίμησή σου. Κι’ άλλες πολλές στιγμές.
Ίσως γι’ αυτό το λευκό πουκάμισο να παίρνει την κούραση.
Γιατί σε συνδέει με τη ζωή και παράλληλα σου δίνει τόσες δυνατότητες, που, με
κάποια από αυτές θα (ξανα)ταυτιστείς και θα νιώσεις την ευτυχία της συγχρονικότητας.
Και η ευτυχία δεν σε κουράζει ποτέ!