Μια μικρή πολιτεία γιορτινή
βρίσκεται κάπου πέρα εκεί
σ΄ ενός χειμώνα τη φυλακή
κάτι λαμπερό ετοιμάζει
τον εαυτό της μύθους κερνάει
μ΄ αυτούς χορεύει και μεθάει
οι άνθρωποι χαίρονται
ευχές παίρνουν και δίνουν
ολόφωτη τη στολίζουν
λαμπιόνια αναβοσβήνουν
τίποτα άσχημο να μη φανεί
από τις ψυχές που χάνονται
και στο σκοτάδι σβήνουν
μα τι νοιάζει τον καθένα
όλοι μόνοι είναι εδώ πέρα
μ΄ ενός άστεγου τη κουβέρτα
φτιάχνουν μετάξι με δαντέλα
πλούσιο τραπέζι στολίζουν
τη συνείδηση νανουρίζουν
με μια μουσική να κυλά
ν΄ ανασταίνει το νου Θεϊκά
πλάθουν κόσμο αγγελικό
το παράθυρο του κόσμου
κρατούν ερμητικά κλειστό
μην τους αγγίξει το κακό
μαγική αυτή η πολιτεία
όσο και να στολίζεται
με περίσσια φροντίδα
με χρώματα να ντύνεται
σκιά θαμπή όλη μοιάζει
το γκρίζο της ταιριάζει
στου Ερμή το χρυσό Ναό
όλο αγωνία αναστενάζει
ότι κερδίζει συνέχεια το χάνει
ελεημοσύνη τώρα ζητάει
για να ξορκίσει το κακό
φτιάχνει είδωλο λαμπρό
να το κοιτάζει και να το ρωτάει
να ΄χει έναν άγγελο ν΄ απαντάει
πως την ψυχή της δεν έχει χάσει
κάτι από αυτόν πως έχει πάρει
Μιχάλης Γεωργούλης