Σε έχω δει.
Ανάμεσα στα χρώματα
του βάλσαμου ένα πρωινό .
Ανάμεσα στα νυχτερινά
φύλλα της Άνοιξης
να κοιτάζεις κατάματα
την ηλιοθάλασσα
του ουρανού.
Σε έχω δει.
Να ανθίζει στο στήθος σου
ένα αμάραντο πέταλο,
όμορφο
σαν Κεχριμπάρι Περσίας.
Σε έχω δει να πάλλεσαι
μέσα στο αίμα μου, ζεστή.
Ένα πρόσωπο απ' άχνη.
Ένα πρόσωπο τόσο ζεστό,
όσο ένα ψωμί δίχως όνομα.
Το όνομά σου , τόσο τέλειο
τόσο αγνό,τόσο όμορφο.
Σελόζια του έρωτα
έλα κοντά μου
και ξάπλωσε βαθιά
στην Καρχηδόνια ψυχή μου.
Εγώ είμαι το ποτάμι
που δροσίζει τα δέντρα.
Το ποτάμι που πλησιάζει
την ακτή του κορμιού.
Εσύ η Ανάσα
του κρυστάλλινου νερού
που κυλάει στο λευκό
του λαιμού.
Μόνο η αλμύρα
από τη θάλασσα
της Ατλαντίδας
ζεί μέσα στα χείλη μας..
Μιχάλης Δεματάς