Τι να σκεφτώ
τούτη την ώρα που ο ήλιος
δύει
μέσα στα μαλλιά σου
πώς γίνεται να έχεις
τόσο βαθύ γαλάζιο
μέσα στην ψυχή ...
Πώς γίνεται...
όταν εσύ μιλάς
να χάνονται τ' αστέρια
να γίνονται νανούρισμα
γλυκό στο πρόσωπό σου.
Πόσο πολύ όταν μιλάς
Κυκλάδες να γίνονται
τα χείλη του Ουρανού
κι όταν γλυκά χαμογελάς
μικρή μου Αφροδίτη
να έρχεσαι
για ένα λεπτό αιώνιο ..
κοντά στην αγκαλιά μου .
Τότε σε παρακαλώ εκείνη
τη νύχτα
θα μπορούσα
με μιας στιγμής
ζήσω αθάνατα τον έρωτα
μαζί σου.
Έστω για λίγο
να γίνω Μάντης της αγάπης
και εσύ εκείνο
το αθάνατο τριαντάφυλλο
του Έρωτα.
Μιχάλης Δεματάς