Στης ψυχής το απάγκιο, με λέξεις και σκέψεις να ξαποσταίνω
κι όλα τα όνειρα τα στεγνά, με τον ίσκιο του να τα υγραίνω!
Ημερολόγιο ζωής, απόσταγμα της κάθε μου στιγμής.
Κι έτσι όπως ξεφυλλίζω της ζωής μου το αρχείο, ακούγοντας τα
σήματα από του νου μου το ηχείο... κοιτώ πέρα μακριά...
Ματιά στου ορίζοντα τα μακρινά να γεμίσει η ψυχή της τα
κενά...
Ματιά εκεί στο βάθος τ' ουρανού, προσευχές ντυμένες με
λέξεις ενός αλλιώτικου καιρού...
Κάπου ν' ακουστούν και να επιστραφούν, μα όχι με του
αντίλαλου την διαδρομή ή με κάποιου άναρχου ήχου την κραυγή,
αλλά με τη φωνή ενός μυστικού που θ' αποκαλυφθεί, κάποια
ρόδινη κι αληθινή αυγή...
Michael Evangelinos