Έρωτας

Πόσα χρόνια θα ρωτάς
τι ειν’ ο έρωτας;

Τι μερίδιο ευθύνης έχει
για την ποίηση του κόσμου.
Και για την αιωνιότητα
που αιτείται.

Που οι άστεγοι των δρόμων
πάντα θα πληθαίνουν.
Που οι ανυπεράσπιστοι των λόγων
πάντα θα πεθαίνουν.

Αν τελικά
εκείνος φταίει
που ένα κι ένα
κάνει ένα.

Κι αν μόνο για χάρη του,
ίσως ο πόνος, να αξίζει.
Να αξίζει που υπάρχει.
Να αξίζει που δεν αντέχεται.

Αν τελικά,
εκείνος ειν’ ο λόγος,
Που η γη γυρίζει.
Και που ο άνθρωπος ελπίζει.

Που κάθε μέρα
ο ήλιος λαμπυρίζει.
Που κάθε βράδυ
το φεγγάρι θα φωτίζει.

Κι αν τελικά
το οξυγόνο,
θα’ πρεπε -υπεύθυνα-
να μετονομαστεί,
με τ’ ονομά του.

Λοιπόν, για πες.
Πόσα χρόνια θα ρωτάς,
τι είν’ ο έρωτας;

                        Άννα Ιωαννίδου