Έλα, μην αργείς
το μονοπάτι σου είμαι
της δικής σου διαφυγής
Άσε πίσω παραχαραγμένες σκέψεις
στοιχειωμένες λέξεις
κι όλα τα σημεία στίξης
τους άρχοντες της αναμονής.
Καταρρέει επιτέλους το αβάσταχτο
βασίλειο της υπομονής
Έλα, μην αργείς
πιάσε το χέρι μου
δεν υπάρχουν της μοίρας γραμμές
ούτε ζωγραφισμένες κρυφές σκιές
μήτε εκείνες οι καμπύλες με τις
περίεργες διαδρομές
Έλα, μην αργείς
μόνο μην ξεχάσεις να βάλεις
τα ρούχα τα καλά σου
ολόλευκα να είναι
και δίχως τα πενιχρά παράσημά σου
Έλα, μην αργείς
Στα δάχτυλά μου μετρημένες σου οι στιγμές
αυτές που με το νέο πια όνομα σου
θα ζήσεις μαζί μου
τις υπόλοιπές σου αληθινές ζωές.
Michael Evangelinos