Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Οργισμένη φύση




Οργισμένη φύση, άνεμοι παντού, 
μα .... που είναι η καρδιά της έναστρης νυχτιάς;
Στο χτύπο της δώσε μου βήμα, πάρε με αγκαλιά με εκείνη τη ματιά 
που χάνεται απαλά στο κύμα... 
Σύρε με πιο κει να νιώσω την ζεστή σου αναπνοή.. 
Κι άσε με να δώσω τόπο στην οργή..
Μην μου μιλάς για εκείνα τα περασμένα, στο ανάθεμα τα έχω όλα χωμένα..
Δεν μπορώ πια να είμαι δυο και τρεις ένα με σένα μόνο θέλω να γίνω, να χαρείς..
Μέσα μου είναι τόσα πράγματα κρυμμένα, τόσες ανατολές και τόσες δύσεις,
 τόσα πάθη, λάθη.... 
Μη με μισήσεις...
Είναι κι αυτή η γλυκιά μελαγχολία που ώρες-ώρες είναι δυναμίτης 
σαν τον έρωτα που με νύχια και με δόντια προσπαθεί να κρατηθεί.. 
στο πέρασμά του τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί...
Μα.... Γιατί;; Γιατί;;;
Πως γίνεται η φωτιά που καίει να μην μπορεί να επεκταθεί..
Πως μπορεί το σύννεφο να κρατήσει τη βροχή;;
Κι όμως... Να που πέφτει η πλήρη σιγή..
Πονάω μ ακούς;;; Μα δεν μαρτυράω... 
Πεθαίνω μέρα με την μέρα για κάποιων άλλων το παραπέρα...
Μα τελικά γιατί ήρθαμε στη ζωή..
Εμείς που ξέρουμε.. Τι ξέρουμε; Τίποτα. Όλο θεωρίες και συνομωσίες..
Ποιήματα για εκτόνωση, σκέψεις σαν σε προπόνηση..
Και την ώρα της ζωής;
Παρών μεν λαβωμένος δε..
Θέλω ανάσες και μαρτυρίες όχι άλλα πρέπει και συγκυρίες..
Θέλω γονατιστός να σου μιλάω.. σαν τον θεό να παρακαλάω..
Να νιώσω τη στιγμή που ήμουν πριν γεννηθώ...
Να τη νιώσω... Και αν είναι να πεθάνω... 
Ας πεθάνω στη ματιά και στην αγκαλιά σου
Στα ζεστά τα χείλη τα δικά σου
Άσε με να αποκοιμηθώ συντροφιά με τους χτύπους της καρδιάς σου.


                       Michael Evangelinos