Μοναχη παλευεις
καθε βραδυ σαν το αγριμι
Σε σερνουν απ' τα ποδια οι εμμονες
στις τεσσερις γωνιες του μεσα σου
Υγρο το στρωμα απ'το βουβο σου κλαμα
Αυτο που κρατας για σενα τις νυχτες
Σαν το μωρο που δε θηλασε
απ'το αγουρο στηθος της μανας
Τριζεις τα δοντια απ'τον πονο
Η κραυγη σου αναθεμα γινεται
στον πληγωμενο λοβο σου
Εκει στο φως του φεγγαριου
που εισβαλει μεσα στη μοναξια σου
τουφες σκορπιες αποκαλυπτουν τα χρονια σου
Και να πεις δεν εζησες;
Κι ομως κατι σου φταιει
Κατι σε βαλτωσε
Κατι σε αιχμαλωτιζει
Κατι σε κυριευει
Κατι σε πεθαινει
Μιλα Του..
Μιλα Του,μονο Αυτος θα σε ακουσει
Οι αλλοι απλα
δεν ξερουν ν'ακουν
Εσυ και ο εαυτος σου
πρεπει να τα βρειτε..