Γύρισε πίσω η Φιλία,
το άσπρο περιστέρι εκείνο
που βγήκε από το είναι μου
και το έστειλα σε εσένα,
για να σου πει μη σκιάζεσαι
είμαι εδώ δίπλα σου
κοντά σου άγγιξε με...
Μα… καθώς πλησίαζα είδα πως.....
κόκκινα ήταν τα άσπρα του φτερά
σημάδια είχε βαθιά στο σώμα του
και έσταζε αίμα η καρδιά του.
Το πήρα το συμμάζεψα
το φρόντισα και μου είπε...
Πλησίασα τους φίλους σου
τους είπα τα ταγμένα..
Μόνο με κοίταξαν θαρρείς
με μάτια που θελαν να πουν
με έμενα νε να παίξουνε....
με πήγαιναν,
μια από δω μια από κει,
που χάθηκα και χτύπησα,
πάνω σε μια γωνιά του τοίχου...
φοβήθηκα και τρόμαξα,
βγήκα όπως όπως από το παράθυρο
για να ρθω στην αγκάλη σου
να με παρηγορήσεις...
και να σου πω, με αναφιλητά,
να μη με ξαναστείλεις..